Επιστολή γονέα: Αγκαλιάστε ένα διαφορετικό παιδί

Αυτισμός και έλλειμμα επικοινωνίας.

Ο αυτισμός είναι μια νευροβιολογική διαταραχή του εγκεφάλου που έχει ως συνηθέστερα και πιο εμφανή συμπτώματα το πρόβλημα στην επικοινωνία και την ευκολία στη δημιουργία στερεοτυπικών φράσεων και πράξεων (ρουτίνες). Το σημερινό γράμμα έχει μια διπλή αφορμή: η πρώτη είναι η Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού και η δεύτερη είναι ο προβληματισμός μου με το θέμα ειδικά όσον αφορά τον μεγάλο γιο μου, που φοιτά στο νηπιαγωγείο της όμορφης γειτονιάς των Αθηνών που μένουμε.

Από την πρώτη στιγμή που διαγνώστηκε, δεν το κρατήσαμε κρυφό αλλά προσπαθήσαμε να τον βοηθήσουμε σεβόμενοι τις ιδιαιτερότητές του. Ναι, φυσικά, ως γονείς περάσαμε μια φάση ματαίωσης, που ο γιος μας δεν θα είχε μια τυπική παλέτα ευκαιριών στον κόσμο, όμως σύντομα καταλάβαμε ότι για κάθε ελάττωμα που υπάρχει, υπάρχει τουλάχιστον άλλο ένα προτέρημα και για κάθε έλλειψη ικανότητας, μια τουλάχιστον ειδική ικανότητα, ένα χάρισμα ή ένα ταλέντο που περιμένει να το ανακαλύψεις...

Το επόμενο βήμα ήταν η επικοινωνία με τους οικείους, τους φίλους και φυσικά το σχολείο, τους συμμαθητές και τους γονείς των παιδιών. Εκεί μας περίμενε και η δυσανάλογη έκπληξη!

Οσο πιο πολύ εξηγούσαμε την ιδιαιτερότητα του παιδιού μας, τόσο πιο πολύ χαλαρώναμε εμείς και τόσο πιο πολύ τον αγκάλιαζαν όλοι. Τα αποτελέσματα ήταν πολύ γρήγορα ορατά, το παιδί προόδευσε πολύ στους τομείς που είχε δυσκολία, αλλά το κυριότερο, βρήκε τη φυσική του θέση στις ομάδες αυτές.

Αυτό ως επακόλουθο τον έκανε ορατά καθημερινά χαρούμενο! Επίσης, με έβαλε να σκέφτομαι ένα βράδυ την προηγούμενη εβδομάδα, αφού είχαμε μια συζήτηση με τους γονείς των συμμαθητών του παιδιού μας, ότι τελικά για κάθε επικοινωνία χρειάζεται εξ ορισμού κάποιος να κάνει το πρώτο βήμα και όταν το κάνει ειλικρινά και ανοίγοντας την καρδιά του, τις περισσότερες φορές εισπράττει παρόμοια αισθήματα.

Σε αντίθετη περίπτωση, υπάρχει απομόνωση και περιθωριοποίηση, ακόμη και για ασήμαντους λόγους. Η κοινωνία μας δυστυχώς συχνά επιλέγει να απομονώνει και να περιθωριοποιεί τη διαφορετικότητα, αντί να την αποδέχεται και να την εντάσσει. Κάτι σαν μια αντανακλαστική κακή ρουτίνα...
Η επιλογή τού αν και πώς θα επικοινωνήσουμε τη διαφορετικότητα είναι δίκη μας και η ανικανότητα (αν υπάρχει) επίσης...

Θυμηθείτε να αγκαλιάσετε ένα διαφορετικό παιδί όταν σας δοθεί η ευκαιρία, έχετε μόνο να κερδίσετε!

Μάρκος Καφετζόπουλος

Πηγή: Έθνος